Oby nie w szpitalu

Z Kashgaru wyruszyłem w wieczorem (po 19 czasu pekińskiego) w stronę Ulumczat. Udałwało mi się przejechać całkiem spory kawałek, aż nagle zostałem wysadzony na parkingu taxi,gdzie nikt już nie jechał w tamtą stronę. Po pewnym czasie zgodziłem się pojechać taksówką pod warunkiem, że znajdzie się druga osoba i na dojazd złożymy się po połowie. Kosztowało mnie to 10 złotych, ale dojechałem na noc do Ulumczat.   Tam trochę zajęło mi, ale po jakiejś półtorej godziny wylądowałem pod punktem granicznym. Ciekawostką jest, iż mimo że granica znajduje się jeszcze 140 stąd to w tym miejscu następuje odprawa graniczna, wraz z pieczątką w paszporcie, a na właściwej granicy jest tylko kontrola paszportów. Noc spędziłem na przystanku autobusowym tuż obok „odprawy granicznej”. Wreszcie spróbowałem tego, czym chińczycy zajdali się, w pociągu. Niedobre   Chciałem z samego rana przekroczyć granicę, ale okazało się, że muszę czekać, aż do 11 (czasu pekińskiego)

W Xi'an wsiadłem do pociągu, by za dwie godziny znaleźć się w Baoji, skąd z rana odjeżdżał mój ponad 3000kilomerowy pociąg do Aksu. Sam dworzec był dość brudny i przepełniony, a ludzie siadali na gazetach. gapił się na mnie to ma zdjęcie Mój pierwszy przejazd zwykłym chińskim pociągiem, nie był jakiś taki zły. Co prawda dziecko siedzące na przeciw mnie wylało pół butelki mleka, a jego rodzice nie poczuwali się, żeby sprzątnąć, nawet jak podawałem im chusteczki. Na szczęście na mnie trafiły tylko krople. Za to w pociągu były tacki służące jako śmietniki, w później podróży tego nie uświadczyłem Noc spędziłem w Baoji, gdzie udało mi się znaleźć restaurację, w której mieli gniazdka elektryczne i wifi. Z rana na jakieś uliczne jedzenie i na dworzec. Tu również ciasno, ale kiedy wsiadłem do mojego pociągu to zmieniłem zdanie na temat tego, co to znaczy ciasno. Jeżeli słyszeliście jakieś złe rzeczy na temat chińskich kolei(o tych tańszych b